Auckland

Mensen van het goede leven.

Ik ben intussen in Auckland aangekomen....... zaten nog wel het een en ander aan haken en ogen aan het geheel. Het begon al leuk op schiphol: vlucht geanuleerd, ik kon nog wel met een latere vlucht mee. Volgens de KLM Sloerie/Dame (doorhalen wat niet van toepassing is) zou ik dan makkelijk de aansluiting moeten kunnen halen. Als men met "makkelijk halen" van het vliegtuig wordt bedoeld dat je een sprint trekt van ongeveer 20 minuten tot aan de andere kant van het vliegveld, dan klopt die bewering.
Uiteraard moest de beveiliging ook nog even uitgebreid checken of ik geen gevaarlijke voorwerpen bij me had...... terwijl het vliegtuig van China Southern Airways op mij (en nog een paar anderen) stond te wachten. Ik begrijp het nu helemaal.....als ze zulke slechte grappen uithalen, dan wil je geen voorwerpen aan boord waarmee je mogelijk mensen mee kan verwonden.
Was opzich een heel aardige vlucht, enige minpuntje was dat er ongeveer in het midden van de vlucht (nadat we flink wat hoogte hadden verloren) met de blijde mededeling kwam dat we wegens technische problemen wat lager gingen vliegen en of we de gordel om wilden doen. Verder niet zo veel van gemerkt, maar je zit toch niet echt lekker. Was wel lekker veel beenruimte was en zeer veel eten en drinken, wat nog best van kwaliteit was. Owwww, en het landen was lekker spannend......

Nog een paar andere backpackers tegen gekomen (vallen wel op in een vliegtuig vol Chinezen) We besloten te "team-uppen" omdat we door de Chinese veiligheids muur moesten om de aansluiting voor onze aansluiting te halen (blijkbaar was het geen overstap....) Moesten lekker oostblokkerig een formulier invullen en uiteraard zeer zorgvuldig gescreend. Vlak voor het landen kregen we nog dreigfilmpjes te zien, dat je echt van alles moest aanmelden (zoals verkoudheid, mild kuchje, etenswaren of ander vaag gedoe). Je moest vooral niet denken dat je er mee weg kwam en het was uiteraard OK om mensen aan te geven. Je zou met warmte camera's worden bekenen en besnuffeld worden door allerlei wazige honden. Kortom, er heerste een gezellig sfeertje. Nou moet je weten dat ik in de dagen voor vertrek een milde vorm van pest-cholera heb opgelopen, en de dagen ervoor met koorts in mijn bed heb gelegen. Gelukkig niets gebeurt, en we hebben de aansluiting voor de aansluiting gehaald en ik heb een mooie stempel in mijn paspoort erbij.
Aangekomen op onze plek, waar onze aansluiting naar Auckland zou gaan (nog steeds China) zijn we echt als VIPS onthaalt. Een vriendelijke dame stond al klaar om ons uit de lijn te pikken en we zijn op een aparte afdeling bijna 1 op 1 aan een vliegticket geholpen. Zeer vriendelijk en behulpzaam. Lekker in contrast.

Ik was dus heel positief ingesteld over de vervolg vlucht. Jammer was dat het vliegtuig waar we nog ruim 10 uur in moesten vliegen niet helemaal was ingesteld op de groei van mensen met normale voeding. Ik moest mijn benen opvouwen om ze kwijt te kunnen en elke keer als de dienstkar kwam langsrollen, moest ik me versmallen. Je begrijpt wel: geen prettige positie. Elk uur toch maar wat gelopen, maar ze deden toch echt behoorlijk zeer aan het eind. Ik zat gelukkig wel aan het gangpad. Iedereen de groter was dan 1.50 zag je regelmatig de benen strekken.

Maar goed, ben je eindelijk aangekomen, dan hoop je natuurlijk dat je bagage er staat. Dat was helaas niet het geval. Na enig speurwerk werd me verteld dat die de volgende dag zou komen. Het zou gelukkig wel worden afgeleverd bij het hostel. Ik kreeg papieren mee voor de douane, waarin werd vermeld dat ik nog een backpack zou hebben, die de volgende dag zou aankomen. Je zou zeggen: dit komt goed..... echter had de douane er andere ideeen over. Ik werd naar een aparte laan gestuurd, en degene die daar stond hield me blijkbaar persoonlijk verantwoordelijk dat er ergens in de vlucht met 3,5 keer overstappen iets is misgegaan bij de gasten van de bagage...... Ik kreeg echt een nazi verhoor met vragen als wat ik ging doen en alles moest ook eerst nog maar eens bewezen worden enz.... Je proberen te vangen met vragen.... rare gozer..... Die lijpo deed net alsof ik met een compleet geschift verhaal aankwam en liet dat duidelijk blijken. Lang staren naar het paspoort (alsof daar het antwoord uit zou rollen) en veel rare handgebaren. Ik moest echt mijn lachen inhouden...... Uiteindelijk na twintig minuten losgelaten in Nieuw Zeeland. Echt teamcoach materaal voor een zeker postbedrijf. Lekker paranoide en gek -> "meneer, u voldoet ruimschoots aan alle functie eisen........"

Maar goed, na alles gehad te hebben, toch in het hostel aangekomen. Daar bleek dat de pest-cholera zich had doorgezet, met een vleugje kinkhoest. Dus ik heb 2 dagen op bed gelegen, en ben vandaag rustig aan begonnen met het regelen van een busreis enz. Nu slechts een klein kinkhoestje over en zal waarschijnlijk de komende dagen verdwijnen.

Vanaf nu gaat het goed komen. Ik hou jullie op de hoogte.