Turangi, Wellington, takaka en Abel Tasman park

Hey lieve kijkbuis kinderen, hier een update uit het land van de Kiwi.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle felicitaties op mijn verjaardag, en iedereen badanken voor de reacties op de stukken die ik heb geschreven. Ze worden gewaardeerd. Echter kan (en wil) ik niet iedereen een reactie terug geven, omdat er gewoon teveel tijd in gaat zitten.

Ik ben inmiddels aan het rondreizen op het Zuidereiland, maar eerst nog wat andere dingen op het Noordereiland. Na Rotorua ben ik naar Turangi gegaan. De plaats zelf stelt niets voor, maar je kan daar in de buurt een aantal zeer goede wandelingen doen. De eerste die ik had gedaan was de Turangi alpine crossing. Die gaat 28 km over besneeuwde bergpas, met een hoop wind enz. Kortom sneeuwpret in een lord of the rings achtig landschap, die je langs mount Doom voert. Zeer veel veranderingen in weer en kans op sneeuwstormen enz. Ik heb redelijk mazzel gehad, hoewel er veel wind was en veel sneeuw lag (je zakte soms tot halverwege je kuiten in de sneeuw weg) heb ik bijna de hele weg in de zon gelopen. Een groep mensen van het hostel die dezelde loop 1,5 uur eerder waren gestart zijn terecht gekomen in een sneeuwstorm, hebben echt kou geleden en hebben vrij weinig kunnen zien van de omgeving vanwege mist en sneeuwstormen..... Wij hebben op ons gemak in de zon gelopen, met slechts een klein beetje mist bij de hoogste top. Ben zelfs verbrand....... Was echt een mooie loop, veel foto's genomen en enorm genoten.
De tocht ging ook nog langs de befaamde mount Doom, je weet wel, de berg van Lord of the Rings, waar het oog van Sauron in zat, midden in Mordor. Ik heb goed nieuws: Sauron is vernietigd........ geen spoor meer van zijn orks, en de enige ork in de omgeving was ik. De legende wil dat hij na zijn nederlaag heeft gesolliciteerd voor teamcoach bij een zeker postbedrijf. Zo zie je maar: een door en door verrotte geest en het niet hebben van empathisch vermogen hoeft niet in alle gevallen een nadeel te zijn.

Vaag contrast: terwijl wij in behoorlijke sneeuw en kou liepen, was de zonnebrand beneden in het dal niet aan te slepen. In het hostel zat de rest gewoon lekker in het zonnetje te chillen....
Ook leuk om te vermelden is dat een dag later iemand was verdwaald op dezelfde loop en een nacht op de berg heeft moeten doorbrengen. Echt een kansloos verhaal: totaal geen voorbereiding..... gekleed in een joggingbroek, shirt en sportschoenen. Ze was met een groep begonnen aan die loop en terwijl de hele loop zeer goed is aangegeven en het goed weer was, is het haar gelukt om de groep kwijt te raken en ook nog eens te verdwalen. Heel apart.......

Daarna nog een 2 daagse loop gedaan. Dit was in de buurt, zeer mooi allemaal. De eerste dag voornamelijk boven de boomgrens gelopen op een zeer langgerekte bergtop met een super uitzicht. In Nieuw Zeeland kun je overnachten in een soort hut, die worden beheerd door de regering. Je moet je er niet teveel bij voorstellen: een houten hok, met een houtbrander en een tafel. En een slaapkabine met houten bedden, voorzien van een matras. Vaak moet je het water zuiveren en is er een eco toilet aanwezig. Je kan daar voor 5 dollar de nacht doorbrengen (op populaire lopen kan het oplopen tot 50 of soms 60 dollar).
Ik heb niet de moeite genomen om een gasbrander enz. mee te nemen. Gewoon een slaapzak en wat eten. Dus 's avonds lekker aan het koude blikvoer met een bakje rozijnen/noten mix. Heel culinair dus.... maar liep wel lekker licht. Was de enige in de hut, en het was echt een super uitzicht. Tussen bergen, op een plateau, met daar onder een rivier. Stel je voor dat je daar op de veranda zit met ondergaande zon, genietend van een blik goedkope, koude spaghettie......
's avonds nog een vuurtje gemaakt in de houtkachel, maar omdat er geen licht was, ben ik vroeg gaan slapen.
Geweldig genoten en de volgende dag weer terug naar het hostel. Alleen beginnen de lopen altijd op een bijzonder afgelegen plek Aangezien ik geen eigen vervoer heb, ben ik op de heenweg bij het beginafgezet door iemand van het hostel. Op de terugweg heb ik gelift (dit is daar echt de nationale sport en mensen nemen je snel mee). Gelukkig niet in stukken gesneden door een psychopaat en heb daarna een biertje bij het hostel gedaan.

De volgende stop was Wellington..... bij mij nu bekend als de stad van de randdebielen.......
Het begon erg goed, maar is daarna snel bergafwaarts gegaan.Ik was een groepje mensen tegen gekomen die hadden bedacht dat ze door middel van jongleren en trucjes met vuur, geld konden verdienen. Opzich een leuk en creatief idee, alleen waren het nogal talentloze sukkel met een zwaar gebrek aan training, die wat liepen aan te klooien met zelfgemaakte zooi. Het was dus knap waardeloos (maar wel lachen om naar te kijken). De straat was glad van de olie vanwege de lekkende fakkels en ze kregen brandwonden op de handen omdat deze wel erg goed brandden. Na een half uur was het fantastische bedrag van 1 dollar 60 binnen verdiend.
Ook was de jerrycan met brandstof weg, deze was gestolen door een groepje die nog kanslozer was (later in het verhaal komen ze nog terug).

Om het maar snel te vergeten, zijn we de kroeg maar ingedoken, waar je voor 20 dollar borg gratis kon poolen. Alles ging goed, totdat er een travestiet de pooltafel had overgenomen toen ik en nog iemand een biertje waren halen. We hebben het gewoon laten gaan, maar toen we weg wilden, begon het (m/v) nogal raar te doen. Om de borg terug te krijgen moesten we of de ballen inleveren of de m/v moest zelf borg aan de barvrouw geven. Hier was m/v niet van gediend en begon met van die verwijfte gebaren en het roepen van "no way, sister" een hoop stennis te schoppen. Je moet je voorstellen dat een mager figuur, met wazige vrouwen kleding en make-up die probeerd om boos te doen. Erg lachwekkend dus. Ik ging er ook een beetje vanuit dat het een grap was, maar het bleek ernst te zijn. Gelukkig heeft de barvrouw de ballen verzameld en daarna ging m/v met de stok op de grond slaan en gooide de stok in de hoek.... heel wazig allemaal. Hierna heeft ze haar handtasje opgepakt en is vertrokken. In 1 woord kansloos.

Maar goed, we zijn weer naar het hostel gegaan. Maar we waren nog niet binnen, of een of andere lijpo kwam het hostel binnen met de gestolen jerrycan vol brandbare olie. Hij heeft dus minstens een uur buiten het cafe lopen wachten en daarna de mensen gevolgt om het adres van het hostel te achterhalen. Hij had het volgende briljante aanbod: de jerrycan kon worden teruggekocht voor 20 dollar.........
Dat pikte die gasten uiteraard niet en de jerrycan is afgepakt en vakkundig door de nachtwacht van het hostel naar buiten gewerkt. Wazig.......
Het hostel zelf was ook super wazig. Omdat het zeer goedkoop was, sliepen er ook van die tokkies uit de buurt, die 's avonds gingen chillen met hun tokkie vrienden in het hostel (dit werd allemaal OK gevonden door het hostel zelf). Uiteraard is er dan een beetje kansloos sfeertje en moet je op je spullen passen. De volgende dag bleek dat er een rugzak van een van de normale mensen was gestolen, met daarin haar paspoort en een creditkaart. Dat zijn echt geen dingen die je kwijt wil raken.........

Bovenstaande was allemaal binnen 24 uur gebeurd, en ik vond dat een behoorlijk teken dat ik maar eens weg moest gaan uit Wellington. Overigens het best een mooie stad, met allemaal gratis (goede!) musea, gelegen in een zeer mooie baai. Ik ben hierna met de eerst volgende boot naar het Zuidereiland gegaan en aan de overkant een hostel geboekt. Gewoon lekker rustig aangedaan, en een spelletje jinga gespeelt. Was wel leuk dat het hostel werd gerund door iemand die ook training gaf in jongleren. Je kon daar oefenen met ballen en kegels..... alleen was ik niet zo getalenteerd en werd het een grote chaos.

Hierna naar Nelson. Niets speciaals aan die stad, hoewel er wel erg belangrijk over wordt gedaan. Heb daar alleen was gefietst en gelopen.

Nu in Takaka, net terug van het noorderlijke gedeelte van de Abel Tasman great walk. 2 dagen vol stranden en heuvels. Uiteraard was er een weer een avondmaal van koud blikvoer om naar uit te kijken. Heel mooi allemaal.

Veel gezien en gedaan de laatste tijd. Echt een mooi land. Helaas met een zwaar gebrek aan eigen geschiedenis, maar het mooie landschap maakt een hoop goed. Pas na de 2e wereldoorlog zijn ze voor zichzelf gaan denken zonder blindelings Engeland te volgen. Maar ook dat was op een heel bijzondere manier.... ze zijn bijvoorbeeld zwaar tegen kern energie, maar toen in hun eigen haven de Rainbow Warrior (was onderweg om te demonstreren tegen de bonengrondse kernproeven in de buurt door de Fransen) tot zinken werd gebracht door de Fransen, bleef het bij een formeel protest. Dit om de handelsrelatie niet in gevaar te brengen...... mooi zo'n principieel land.
Nog zo'n voorbeeld: ze zijn erg pro milieu. Alleen zie je bvb vrij weinig zonnepanelen of windpropellers om stroom op te wekken.
In het verleden waren ze voor overheersing van de Maori en voor een blanke staat, maar echte serieuze actie bleef uit. Een soort fascisme light.
Een gebrek aan daden dus.......

Maar goed, ik vermaak me hier prima en ik zie jullie weer in januari.

Ps. het aantal Duitsers neemt af. Ik denk dat de vallen die ik zet in de hostels zijn vruchten af begint te werpen.