Tasmanie

Heeey iedereen,

Het volgende verhaal gaat wat ongeloofwaardig klinken, maar het is allemaal echt gebeurd. Ik ben namelijk in een "hostel from hel" terecht gekomen.... In een van mijn laatste dagen op Tasmanie heb ik besloten om naar Geeveston te gaan, een klein plaatsje ergens in het zuid westen. Omdat het paas weekend was, ben ik zo verstandig geweest om het hostel van te voren te boeken. Daar aangekomen, bleek er opeens niets beschikbaar te zijn...... ik kon nog wel op de bank slapen in de tv ruimte, dat maar gedaan. Maar dat kwam dus uit de mond van een of andere bezopen psychopatische vrouw (het was half 1 's middags!!). Het leukste moet nog komen, want buiten dat dat mens zo lam als een konijn was, had ze ook nog eens woede aanvallen, waarbij ze met dingen ging gooien en willekeurige mensen ging uitschelden en ging dreigen met uitzetting..... Kennelijk hoef je over geen enkele goede eigenschap te bezitten om een hostel te kunnen runnen, psychopatisch en maniakaal gedrag hoeft ook absoluut geen belemmering te zijn. Er hing dus een iet wat gespannen sfeertje.
Overdag heb ik die maniak nog kunnen ontwijken door het een en ander te gaan lopen, maar 's avonds was er geen ontkomen aan. Ze haat echt mensen (letterlijke woorden!!) en om die woorden kracht bij te zetten besloot ze om 7 uur 's avonds om alle chinezen eruit te gooien, omdat die op haar zenuwen werkten.... Een kwartier later was ze het alweer vergeten (ongeveer hetzelfde geheugen als Barry). Na nog een paar psychopatische acties en het werpen van enige huisraad is ze toch maar rond 10 uur naar bed gegaan (een of ander aftanse tokkie caravan, met de geur van dooie hond). Het hele hostel haalde opgelucht adem en het werd zowaar nog een beetje gezellig. In de tussentijd was er ook een Duits echtpaar gearriveerd, die ook geen kamer hadden, dus alle banken waren afgevuld, ik was nog best blij (ik en blij met duitsers, het moet niet gekker worden), want ik zou echt niet alleen in de tv kamer willen slapen, want deze kon namelijk niet op slot.
De rust was echter van korte duur, want om 3 uur 's nachts was de psycho er van overtuigd dat iemand iets uit haar tokkie trailer had gestolen, en die kwam dus zwaar pissig, bezopen en psychopatisch op alle deuren bonken en hierna de tv kamer binnen gestormd (waarvan ze overigens vergeten was dat er mensen sliepen, ze reageerde enigzins verbaasd en was er volgens mij nog niet echt uit of we echt bestonden) en begon te schreeuwen. Ze had nog net geen bijl in haar hand, maar het had niet veel gescheeld. Ze is hierna weggegaan om haar psychopatische gedrag bot te vieren op de deuren van de andere hostel gasten. Na een half uurtje was de rust weer hersteld en ging ze weer verder met wodka drinken.
Ik wilde absoluut niet nog een nacht doorbrengen in dat hostel (op een bank met dubieuze vlekken) en heb de bus van 7 uur gepakt naar Hobart. Het enige mooie van dit verhaal is dat ik niet betaald heb, ze was te bezopen om dat soort dingen te onthouden. Het vage is dat er nog best wat mensen daar al een week of 3 verbleven, die waren zo ongeveer gestrand, verdiende goed geld in de appelplukkerij. Tot ze wat geld bijelkaar hadden gesprokkeld om verder te kunnen waren ze overgeleverd aan zoals de locals haar noemen: crazy Sara. Had ik geleerd toen ik op de bus stond te wachten, in gesprek geraakt met wat mensen. Ze hadden medelijden met me..... "you spend the night with crazy Sara? the bitch is crazy!". Dus als je nog mensen haat en je weet dat ze naar Tasmanie gaan, raad ze aan om naar Geeveston te gaan.

Maar niet alles was gestoord, heb toch best een leuke tijd in Tasmanie gehad. Is een heel mooi eiland, veel groen, bergen en afwisselende landschappen. Is echt een aanrader voor iedereen. Ben daar in een leuk hostel terecht gekomen en had gelijk al wat mensen leren kennen die een autotje hadden gehuurd en nog wel plek hadden voor 1 persoon. Dus gezellie naar Mount Field en lake Burbury geweest. Heel mooi allemaal, je kent het wel, watervallen en van die uitzichtjes. Super foto's gemaakt. Was nog iemand van de tour Ayers Rock tour op hetzelfde moment in Tasmanie en hebben de volgende dag een dagtour naar Port Arthur gedaan. Port Arthur was de plek waar ze vroeger hun gevangenen van Engeland over lieten komen om daar gezellig slavenarbeid te verrichten. Was echt indrukwekkend hoe dat zo ongeveer in zijn werk ging. De meeste mensen zaten daar om de kleinste vergrijpen, omdat ze iets kleins als een brood hadden gestolen of openbare dronkenschap of beledigende taal liepen uit te kramen. Er zaten ook best wat zware jongens, maar die waren volgens mij ver in de minderheid. Dit kwam ongeveer vrij vertaald op neer: er was in de nieuwe kolonie arbeid nodig, en de aanvoer vanuit Afrika is om duistere redenen gestopt, dus laten wij onze gevangen daar maar eens fijn in barre omstandigheden bomen kappen, in mijnen werken of huizen bouwen. En de omstandigheden waren bar, met voetboeien om (zelf ook geprobeerd, nog leuke kiekjes van) in het koude water om bomen te kappen. Of een lange werkdag in de mijnen is ook altijd goed voor de conditie. Uiteraard met een eenzijdig dieet en in de begintijd zonder enige medische voorzieningen. (beetje TNT Venhof stijl, Marc van Tielen zou hier zijn hart op kunnen halen en ik denk zelfs dat Gorthuis van die plek een redelijk oncontroleerbare erectie zou krijgen). Hadden ook een gekkenhuis daar, en je kon opzoeken of er enige familie van je daar enige tijd is opgesloten. Tot mijn verbazing is er nooit een Ackema, v/d Meer, Verkley, Holtrop of v/d Velde opgenomen of misschien was de administratie niet erg correct in die dagen. Verder die dag veel stops gemaakt op van die uitzichten of aparte rots formaties. Allemaal heel leuk en mooi.
In tasmanie zijn de tours asociaal duur, geen idee waarom, daarom maar besloten om met z'n 2-en een auto te gaan huren en het zelf maar te doen (tja, we blijven toch Nederlanders). We hadden echt een geweldige auto, met allemaal knopjes en handeltjes enz. En ik moest ze uiteraard allemaal proberen. Hierdoor hebben we een hele tijd, zonder het te weten met een open motor kap rond gereden, 1 windvlaagje en het zou feest geweest zijn. Ik was helemaal verliefd op die auto, echt zo'n James Bond ding, lekker aan de handeltjes trekken en hopen op een raketwerper of schietstoel.
De start was nog best apart, want van degene met wie ik ging rond touren was haar backpack ineens weg. Die was per ongeluk met een of andere tour meegegaan. Niemand wist precies hoe lang ze wegbleven en waar ze naar toe gingen en niemand had de telefoonnummers van de mensen van de tour. Behoorlijk vaag allemaal. Uiteindelijk met veel mazzel en met de hulp van de receptioniste toch wel goedgekomen. We wilden net vertrekken en blijkbaar was de tour iets vergeten, zodoende heeft de receptioniste de backpack weten terug te halen.

Zijn naar Freycinet national park geweest, Wineglas bay gezien (een van de mooiste baaien van Tasmanie) en wat rondgelopen op een ander strand. Rijden in Tasmanie is toch wel apart, want een "snelweg" is over het algemeen een kronkelig B weggetje wat door de bergen gaat. Schiet dus voor geen meter op. Uiteindelijk toch nog Lanceston bereikt, waar we de nacht hebben doorgebracht. In Tasmanie is ook asociaal veel roadkill, om de zoveel meter zie je een lijk van een van kangaroe, walabie, wombat of een ander vreemdsoortig beest liggen. Hebben zelfs het lijk van de paashaas gezien! 's Avonds zijn we er ook achter gekomen dat we ons reisplan moesten veranderen, want anders zouden we nooit op tijd terug zijn in Hobart om de auto in te kunnen leveren. Dus geen Cradle Mountain, wat erg jammer was omdat het het mooiste stukje natuur is in Tasmanie. In plaats daarvan hebben we zo ongeveer dezelfde weg genomen als dat we gekomen waren en een ander natuurpark bezocht, waarvan de lookout gesloten bleek te zijn (ik moet echt eens bordjes gaan lezen, bespaart je een hoop zinloos geloop). Hoewel de route een beetje debiel was, toch errug genoten, veel gezien en een hoop lol gehad en uiteraard zonnig weer. Een geslaagde roadtrip.

De volgende dag moest de ander Tasmanie al weer verlaten, en heb ik mijn reis vervolgd naar het fantastische plaatsje Geeveston, waar ik kennis heb gemaakt met de lokale beroemdheid crazy Sara (de ene crazy persoon ingeruild voor de andere). Dus een extra dagje Hobart dan maar, en omdat het pasen was heb ik met mazzel een bed kunnen vinden, was nog ff spannend, maar uiteindelijk toch nog goed gekomen. 1 dag rondgelopen in Hobart, en de andere dag Mount Wellington beklommen (beroemde berg). Helaas ging de volgende dag mijn vlucht naar Adelaide, maar als ik de kans krijg, dan ga ik zeker nog een keer Tasmanie bezoeken, is echt een aanrader voor iedereen.


Dat was het zo ongeveer wel, nog een paar dagen Adelaide en dan zit het erop voor mij. Nou, tot snel.


Ps: Ik was ook nog van plan om naar het plaatsje Gordon te gaan, helaas lag dat een tikkie uit de route. Het leek me gewoon leuk om te zeggen dat ik "in Gordon ben geweest"
Ps.Ps. Heb crazy Sara ook gelijk maar een contract bij de TNT aangeboden, kan ze op therapeutische wijze lotgenoten ontmoeten. Ik voel dat ze de kwaliteiten heeft om groepsleider te worden.